Düşlerden Gerçeğe

Uçağımızın Iğdır havalimanına iniş için alçalış anonsuyla dinlendirmek amaçlı yumduğum gözlerimi araladım. Sarıya çalan bir bozkıra can suyu taşıdığı belli olan Aras nehrinin yarattığı yeşil bir vaha ve uzaklarda karlı doruğuyla masallara konu olan Ağrı dağı ilk gördüklerim oldu. Nedense tam da o esnada “Iğdırın al elması...” diye başlayan türkü dolandı dilime...ilk kez gördüğüm Doğunun bu en taze ilinin seyyah  ruhumla kurduğu bu duygu köprüsünden geçmeyi başka bir anlatıya bırakalım isterseniz...Alana günlük olarak inen tek uçağın yolcuları olmanın avantajıyla valizlerimiz de kaybolmadan kısa süre içinde alandan dışarıya adım atıverdik...Sevdakar servis aracının başında kapıları açmış bizi bekler...Aman Allahım bu ne sıcak; termometreler 36 'C yi gösterse de yakıcı bir güneş altındayız, Ağrının doruklarından esmesini beklediğim serin rüzgarların gelmesi sanırım geceyi bekler; bekler de onu bekleyecek zaman yok biz de... Doğunun gizemli mistik yüzünü yansıtan İshakpaşa Sarayını fotoğraflama arzumuz maalesef şoförümüz Sevdakar'ın ısrarlı uyarılarından sebep başka bir bahara ertelendi...Duyduk ki yurdumda yine eller tetiğe değmiş, yine kan kokusu dolaşır olmuş mavi gökte...Aralıklı çatışmalardan sebep kesilen yollarda güvenlik sorunu var dedik ve döndük yönümüzü Kars'ın yeşilden sarıya dönen yüksek yaylalarına doğru...

Kars'ın Digor ilçesi etrafındaki yaylaklarla ilgili söylenenlere aldırış etmeden mola dedik tarlasında klasik usullerde biçilen otları toplayan bir aileyi gördüğümüz anda; ön yargılarınızdan arınarak ve gönül gözüyle bakmazsanız, yaşadığı coğrafyanın koşullarına göre şekillenmiş yüz hatlarında saklanmış insansı duyguları görmeniz zor, hatta imkansızlaşır size hoş geldiniz diye bakan gözlerde. Her şeye ve eli kirli siyaset mekanizmasının her türlü çabasına rağmen yine de güzeldir yurdum insanı; Ege ve Karadeniz’inde, Akdeniz’inde, doğusu ve batısı hatta 2.100 m rakımdaki Digor'lu canıyla hep sıcak, hep içten bir gülümseyişin arkasına saklanmış biraz merak, biraz da endişeyle ve belli belirsiz bir korkuyla karışık bakar hepsi ilk gördüklerine. Samimiyet ve içtenliğinizin dağıttığı tüm endişelerden arınır arınmaz da nasırlı eller arasında ikram edilip, aynı kaptan yudumlanmayı bekleyen bir tas ayran ya da bir bardak çay bulursunuz önünüzde...Bu kez de öyle geldi davet, akşamın o saatinde derlenip toplanmasına az kalmış onca işi bırakıp 3 km ötedeki eve kadar gitmek uğruna...İş kaybı yaşanmasın, alın teri ve emeğinden çalınmış zamanları hoyratça harcamayalım diye  nazikçe geri çevirdik; geri çevrilen nazik davetten anlam çıkartılması korkusuyla gönül alma gayretleri içinde... Başka bir zamanın içine öteleyerek umutları, iyi dilekleri vedalaştık; Digorlu çiftçi  ailesi ve sevimli torunlarının fotoğraflarını alıp aramızda köprü, anı kalsın diyerek yeni baştan düştük yollara.. Kars-Ardahan arasında güneşi hüzünlü bir vedayla uğurlarken o da bize cömert davranıp yağmur yolladı;Ardahan yaylalarından Saharaya varma saatinde...Yağmurla gelen serin bir Karadeniz akşamında Laşet deresi kıyısındaki şirin pansiyonumuza yerleşip akşam yemeği için bir araya geldiğimizde yolculuğun tüm yorgunluğu gözlerimizdeydi...erken ayrıldık masadan...

Zeynel Aydın

İzmir Fotoğraf Akademisi